6.6.05

Un poema del bardo

Ayer tarde, entre Estrella y Estrella, conversando sobre la curiosa situación política que atraviesa nuestro pequeño país en estas vísperas electorales, alguien recordó que hace mucho que no suena el himno gallego. Hace años se usaba siempre, en cualquier acto cultural, en cualquier acto político... Ahora ya no suena, y se echa de menos.
No es un gesto de nacionalismo, sino de nostalgia por un poema que todos tuvimos que aprendernos en el colegio y que lograba emocionar hasta al más insensible. Y fue nostalgia por la época en la que Pondal era uno de los poetas que más me gustaba leer.
Llegué a casa y rebusqué por todas las estanterías hasta dar con él. Y sonreí...

Illas Sisargas

Muitas veces nos matos nativos,
no crepúsculo fusco e calado,
se escuita das aves
o rápido paso;
das aves aquelas
do pico tamaño,
que soen retirarse
dos rudos traballos,
de escollos e praias
do fero Oceano;
e van en ringleira
gritando e voando,
en demanda das Illas Sisargas,
seu noto reparo.

¡Ah! ¡quen fora coma elas tan libre!
Cautivo do barro,
con fonda tristura
dixérase o bardo
que soña entre as uces
co tempo pasado
¡quen fora tan libre,
fuxindo do trato
falaz, inseguro,
dos necios humanos;
¡Quen poidera vivir coma elas,
nas praias e bancos,
nos baixos e furnas,
nas sirtes e fachos,
nos seos esquivos
dos feros peñascos!

Eduardo Pondal

Ceibes

6 Comments:

At 11:34 a. m., Blogger Lidia said...

Eeeeh, vale que estudiásemos en colegios distintos, pero... con lo que me costó aprenderme la última estrofa, ahora va a resultar que me enseñaron otro himno :P
A ver si resulta profético y es verdad que "os tempos son chegados".
Bicos.

 
At 11:43 a. m., Blogger Brianda said...

mmm... quizá debí haber especificado que ese no es el himno, no? Este sólo es un poema que me gusta mucho.

Pero hay un link al himno verdadero donde incluso te lo puedes descargar en mp3!!

"Os tempos son chegados"... Se sabrá en breves :)

 
At 2:11 p. m., Blogger Rorschach said...

Pensamiento de Rors al leer la siguiente línea "no crepúsculo fusco e calado,":

luscofusco!! :p jajajaja (creo q la transformación Homeriana está acelerándose jejeje)

Por cierto, una curiosidad.
La palabra fusco gallega tiene algo q ver con nuestro foscor => oscuridad? (pronunciado en algunos sitios como fuscor) O me he equivocado?

Bonito poema :)

Bicos!

 
At 4:37 p. m., Blogger Brianda said...

Así es, Rors:

fusco -a adx.: Oscuro, sombrío. ;)

 
At 8:00 p. m., Anonymous Anónimo said...

Fogar de Breogán, de-Breeee-ooo-gáaaaaaaaan

(ejem, siento desafinar...)

 
At 11:13 p. m., Blogger Brianda said...

Inchina, te ha salido tb la vena patriótica, no? :P

David, eso mismo leí hace unos meses en una entrevista en La Voz de Galcia al autor del libro "Galicia Borrosa", que es el único himno del mundo que comienza con una pregunta... Si es q lo llevamos en la sangre XD

 

Publicar un comentario

<< Home

Contracorriente

ahora mismo